blackbolt

داستان بازی، تا آن جایی که مشخص شده است، خیلی خلاقانه و نو نیست. کلیشه تیمارستان سالیان زیادی بوده، که امتحان خود را در بازی ها و فیلم ها پس داده است. این موضوعی تازه نیست، ولی می توان با قدری کار کردن برروی آن، آن را تبدیل به داستانی کرد، که هیچگاه از خاطر گیمران نرود. بازی از جایی شروع می شود، که ماشین های پلیس بدون سرنشین در خیابان نزدیک تیمارستان حضور دارند. سباستین کاستلانوس(Sebastian castellanos) شخصیت اول بازی و یک مامور پلیس است، که به همراه چند نفر دیگر برای بررسی صحنه جرم وارد می شوند. آن ها با صحنه عجیبی روبرو می شوند، هیچ پلیسی نیست، یا بهتر اینکه هیچ فرد زنده ای نیست. آن ها متوجه می شوند، که یک جای کار می لنگد. پس از وارد شدن به تیمارستان، سباستین متوجه بوی خون می شود. اجساد سراسر سالن پخش شده اند. فیلم دوربین های امنیتی را مشاهده می کنند و تصویر یک زن به صورت شبح مانند، را می بینند، که در حال کشتن ماموران پلیس است. سپس سباستین را به صورت وارونه آویزان مشاهده می کنیم. مردی با هیکل درشت در حال سلاخی و تکه تکه کردن گوشت انسان هاست. او برای بردن شخص دیگری وارد می شود؛ سباستین می فهمد، که نفر بعد خود اوست؛ پس باید دست جنبانیده و خود را نجات دهد. این که شخصیت بازی فردی مستاصل است و نیرویی برای مقابله با دشمنان ندارد، به خودی خود کمی اضطراب بوجود خواهد آورد. سباستین پس از باز کردن خود متوجه در قفل می شود و می بایست کلید آن را از کنار مرد قصاب پیدا کند. اما، او متوجه حضورش می شود. یکی دیگر از عوامل ترس و هیجان مفرط تعقیب و گریز است. در این بازی هم از این اتفاقات کم نخواهد بود. مرد قصاب به دنبال سباستین می آید و خوشبختانه سباستین موفق به فرار می شود.

در ادامه سباستین راه خروج از تیمارستان را پیدا می کند ولی دنیای بیرون چیزی متفاوت با قبل است. ماشین های بدون سرنشین، ساختمان های ویران و متروکه و خیابان های از بین رفته. می توانیم شاهد حضور دوستان او در طول بازی باشیم، که به گفته سازندگان تنها در دقایقی به صورت گذرا وارد بازی می شوند و تنهایی را از شما نمی گیرند.

سباستین به سمت خانه ای روستایی می رود، کم کم از این قسمت به بعد به قسمت های اکشن بازی می رسیم. دشمنان شبیه به زامبی بازی از زمین و زمان سوی شما می آیند و قصد کشتن شما را دارند. البته، دشمنان بیشتر شبیه همان دیوانه های بیمارستان روانی هستند، تا مردگان متحرک؛ دشمنانی که با مشعل و هر وسیله ی تیز و سنگین دیگری به شما حمله می کنند. Boss fight های بازی هنوز کاملا مشخص نیستند، ولی طبق تریلرها و تصاویر منتشر شده، چند شخصیتی حضور دارند، که به احتمال زیاد boss fight بازی هستند. موجوداتی کریه المنظر که باید با آن ها روبرو شد. چیزی که یک boss را در بازی ترسناک و فراموش ناشدنی می کند؛ این است، که مبارزه با او خاص و جدید باشد و او به راحتی کشته نشود. چیزی که nemesis را به یکی از ترسناکترین boss ها تبدیل کرد، این بود، که در طول بازی چندین بار با شما روبرو می شد و شما در هیچ کدام از دفعات قادر به نابودی کامل او نبودید. این نشان می دهد، که شینجی میکامی طرز کار استفاده از boss را به خوبی بلد است و می تواند ابهتی همراه با صورتی زشت و صدایی مخوف تحویل ما دهد.

بوی خون

در این نسل به نظر من دیگر صداگذاری نقش اول را در وحشتناک کردن بازی ندارد، بلکه این گیم پلی است، که نقش اصلی را دارد. دیگر گذشت آن زمان که با هوهو کردن و جیغ های ناگهانی گیمران خوف کنند. الان همه گیمران و طرفداران این سبک به این روش عادت کرده اند و دست سازندگان را از قبل خوانده اند. اکنون وقت خلاقیت بازیسازان است، آن ها باید ترس را کم کم و به نوعی زیرپوستی در بازی های خود قرار دهند. یعنی تاریکی مطلق و خون آلود کردن تمام محیط کافی نیست. می توانیم این را به این حساب بگذاریم، که ابتدای بازی بوده و کمی آسان گرفته شده است. علاوه بر این اسلحه ها سباسیتن قادر است، تا از تله هایی انفجاری هم استفاده کند. به این صورت که وقتی دسته بزرگی از دشمنان برای حمله به شما آماده هستند؛ شما زودتر از ان ها محل حرکت آن ها را تله می گذارید، تا با عبور از آن منطقه چند تایی از آن ها به درک واصل شوند. سیستم سلامتی بازی هم به صورت دستی است؛ یعنی، خطی نسبتا بلند در پایین صفحه وجود دارد، که میزان سلامتی شما را آشکار می کند. وقتی که احساس کردید به نقطه حساس و خطرناکی رسیده اید، باید از سرنگ های سلامتی که در سراسر نقشه پراکنده اند، استفاده کنید. این کار چند ثانیه ای زمان می برد، پس محل مناسبی برای این کار پیدا کنید.

بر خلاف re4 ( آخرین شاهکار شینجی بود) که برای انتخاب اسلحه می بایست منویی به نام inventory را باز می کردید و اسلحه دلخواهتان را انتخاب می کردید؛ در این بازی قضیه کمی فرق می کند. سیستم گردش سلاح ها مانند بازی های ساخت Rockstar است، یعنی با نگه داشتن دکمه ای منوی دایره ای شکلی جلوی شما ظاهر می شود، که می توانید سلاحتان را عوض کنید، یا سرنگی را برای پر کردن خط سلامتی تان بردارید. در این بازی برخلاف بازی های Rockstar که ۸ slot وجود دارد، ۴ slot وجود دارد، که این هم از ویژگی های بازی های SH است. شما حتی برای نگه داشتن مشعلتان هم می بایست یکی از این Slot ها را هدر دهید. در این بازی هم مثل همه بازی ها برای ترسناک شدن نور محیط را به حداقل رسانده اند. البته علاوه بر محیط های تاریک محیط های تنگ و باریک هم جو سنگین و کمی ترسناک دارند.

از هوش مصنوعی دشمنان هم تعریف بسیاری به عمل امده است. به گفته سازندگان دشمنانی که سلاح های سرد در اختیار دارند و به شما حمله می کنند از هوش مصنوی بالاتری نسبت به دیگر دشمنان برخوردارند. این امر هم کمک بزرگی به روند گیم پلی بازی می کند. مثلا این اختیار را به شما نمی دهد، که به راحتی نقطه ضعف دشمنان پیدا کنید و با نقشه وارد عمل شوید. زامبی ها هم از هوشی برخوردارند، که می توانند، نقشه های شما را برهم بزنند و فکر شما را بخوانند.

در این بازی از HUD خیی کم استفاده شده است و در حالت معمولی هیچ چیزی روی صفحه مشخص نیست. تعداد گلوله و اسلحه شما تنها در مواقعی که اسلحه خود را آماده شلیک کرده اید نمایان می شود. خط سلامتی تان هم در مواقعی که خطر جدی است. علاوه بر این هیچ گونه دکمه زنی (QTE) هم در بازی مشاهده نخواهیم کرد، تا همه ی کارها را تنها خودمان انجام دهیم. همین طور فاصله زمانی کوتاهی هم بین شلیک ها قرار داده شده است، تا کمی استرستان در مواجهه با زامبی ها بیش تر شود. سیستم ذخیره سازی اتوماتیک هم در بازی وجود ندارد و باید دنبال محلی برای ذخیره بازی باشید. مثلا پس از مبارزه ای طاقت فرسا و باقی ماندن کمی سلامتی باید دنبال محلی برای ذخیره بازی باشید، تا زحماتتان هدر نرود.

زامبی های نسل هشتمی!

محیط بازی بیشتر مکان های بسته خواهد بود و این تنگی و این دیوار ها از عوامل ترس در بازی خواهند بود، پس می بایست از این محیط برای ترسناک تر بودن نیاز به طراحی واقع گرایانه دارد. بیشتر این محیط ها و ضحنه ها در فیلم هایی همچون SAW موجود بودند و چیز جدیدی نیست. معمولا در بیمارستان روانی از این دست ابزار هم پیدا می شود، مثل ویلچر و تخت همراه با دست بند و پابند و لوازم جراحی مثل تیغ و اره، که هر کدام نقش مهمی در بهبود بیماران روانی دارند؛ اما همان قدر که مفیدند، همان قدر هم برای ترساندن مناسب هستند. (بازی ناموفق SAW که اصلا نمی شد نام آن را بازی گذاشت، از این لوازم استفاده کرده بود). همچنین نورپردازی که مهم ترین عامل بازی هایی این چنین است؛ بازی هایی که همیشه تاریک هستند، ولی نباید تاریکی به حدی باشد، که حتی جلوی پایمان را نیز نبینیم ( گیمرها معمولا در هنگام بازی تمام حواسشان و چشمشان به صفحه مانیتور است، به همین خاطر تاریکی بیش از حد صدمات جبران ناپذیری به چشم می زند).

در سال های اخیر بازی های سبک SH معمولا اول شخص بودند(amnesia, outlast, dead island) اما، این بازی سوم شخص است و دوربین روی شانه قرار دارد و در مواقعی زاویه راتنگ تر می کند، تا ترس و اضطراب سباستین به شما هم سرایت کند. در کل به همه این موضوعات اشاره کردم، تا بگویم، این بازی با این ویژگی های بصری نیاز به موتور گرافیکی متناسب دارد؛ موتور گرافیکی که انعطاف پذیر باشد و نیاز های سازنداگن را برطرف کند. از افکت های خون گرفته تا نورپردازی و سایه زنی.

منبع توضیحات:دانلود ها